Jaskinia Kontaktowa –

zimowisko nietoperzy

Jaskinia jest stosunkowo krótka, liczy ok. 120 m długości, ale jest jedną z najciekawszych jaskiń regionu. Położona jest ona w XIX-wiecznym nieczynnym kamieniołomie marmuru, dzięki któremu została odkryta. Nazwa jaskini wzięła się od jej położenia na kontakcie łupków metamorficznych z leżącymi pod nimi marmurami. Powstała ona dzięki wodom przepływowym odwadniającym powierzchnie stokowe i wnikających na kontakcie w głąb soczewki marmuru. Jaskinia jest miejscem zimowania kilkunastu nietoperzy 8 gatunków. Najliczniej występują tutaj zimnolubne mroczki pozłociste, gacki brunatne i mopki. W wodach jaskini stwierdzono także występowanie kiełża Nipsogellus zondti i wypławka krynicznego Planavia alpina. Dostęp do jaskini jest swobody, ponieważ nie jest ona zabezpieczona kratami. Dlatego PAMIĘTAJ! NIE WCHODŹ DO JASKINI W ZIMIE, GDYŻ HIBERNUJĄ TUTAJ NIETOPERZE. Hibernacja jest sposobem na przetrwanie zimy, w czasie której występuje niedobór pokarmu (bezkręgowce) spowodowany niską temperaturą. W trakcie hibernacji nietoperze obniżają temperaturę ciała o około 30 stopni C, dopasowując ją do temperatury otoczenia. W ten sposób około stukrotnie spowolnione zostają procesy życiowe zwierzęcia. Dzięki temu hibernujący organizm zużywa minimalne ilości energii zgromadzonej jesienią w tkance tłuszczowej. Nietoperze budzą się co jakiś czas, aby wydalić mocz, zmienić miejsce hibernacji, podejść lub sprawdzić czy nie przyszła wiosna J Każde dodatkowe przebudzenie może spowodować wyczerpanie zapasów tłuszczowych przed końcem zimy i może doprowadzi do śmierci nietoperza.

jaskinia_kontaktowa